Nee, het Covid-tijdperk is nog niet voorbij, maar nu een overwegend gevaccineerde Europese bevolking weer gaat reizen, is het interessant om te zien welke trends de pandemie teweeg heeft gebracht. Dus laten we erin duiken.
In de eerste plaats resulteerden de lockdowns bij het uitbreken van de pandemie in een overweldigende daling van het bbp en kreeg de wereldeconomie een zware klap te verduren, de begrotingsstimulansen van de regeringen en het feit dat een aanzienlijk deel van de bevolking hun baan konden behouden, betekende dat de inkomens voor bepaalde groepen niet significant veranderden. Voeg daarbij het feit dat tijdens de lockdowns winkels, bars en restaurants grotendeels gesloten waren, waardoor het moeilijker werd om die inkomsten uit te geven, behalve aan internetwinkelsites (ja, e-commerce kreeg een Covid-bult, voor meer informatie google maar eens op ‘Jeff Bezos pandemie’). winst'). Dus met al dat geld opgeborgen en een paar maanden in een appartement bewaard gebleven, kwamen mensen uit de lockdown, bereid en klaar om weer te gaan reizen. Maar waar zouden ze naartoe reizen en naar wat voor soort accommodatie zouden ze op zoek zijn?
Toegenomen vraag naar particuliere en luxe accommodatie
Om voor de hand liggende epidemiologische redenen zijn reizigers minder bereid zich in hotspots te proppen waar het wemelt van de miljoenen toeristen. Zoals Charlie Brooker zei in zijn Antiviral Wipe: het lijkt misschien ‘griezelig onverantwoordelijk’ om zoveel mensen op elkaar gepropt te zien. De kans is dus groot dat het aantal dagelijkse reizen naar Venetië of Santorini in de nabije toekomst zal afnemen. Aan de andere kant zorgde het maandenlang opsluiten in een klein appartement ervoor dat we allemaal verlangden naar het buitenleven, grotere ruimtes en afgelegen plekken. Dit leidde op zijn beurt tot een toename van de vraag naar particuliere woningen, vooral luxe woningen. Ook zien we een stijging in de verkoop van boten. Bovendien lijken mensen meer open te staan voor avontuurlijke ervaringen – van het beklimmen van de Mount Everest tot het maken van expedities naar Groenland. Het lijkt erop dat de pandemie een nieuwe interesse heeft gewekt om uitdagingen aan te gaan die twee of drie jaar geleden ondenkbaar waren.
Vlieg minder, kom dichtbij, blijf langer
Een ander ding dat de pandemie heeft beïnvloed, is de manier waarop we naar een bestemming reizen. Het is duidelijk dat het vliegverkeer de zwaarste klappen heeft gekregen. Zelfs toen de ogenschijnlijk minder dodelijke Omicron-variant het roer overnam, waren we eind 2021 en begin 2022 getuige van massale vluchtannuleringen. Veel vreemden zes uur lang in een metalen buis proppen is niet iets waar mensen waarschijnlijk voor zullen kiezen tijdens een wereldwijde pandemie. Het autovervoer werd daarentegen niet zo significant getroffen en zal de komende jaren waarschijnlijk de beste manier van reizen blijven. Dit feit heeft invloed gehad op de afstand die mensen afleggen om hun bestemming te bereiken, die tijdens de pandemie is afgenomen. Staycations en microvakanties blijken nu een groot ding te zijn, waarbij bezoekers verborgen juweeltjes in hun achtertuin ontdekken. De kans is groot dat je de laatste tijd door je sociale media-feed hebt gescrolld en een aantal van je vrienden ergens in de buurt hebt zien wandelen, de avonturenparken bezoekt of nationale parken in je eigen land bezoekt. En natuurlijk hebben de regeringen (vooral van de rijkere landen) het binnenlandse reizen aangemoedigd, omdat dit de binnenlandse consumptie stimuleert en hen in staat stelt de epidemiologische situatie beter onder controle te houden.
De onwil om aan boord van vliegtuigen te gaan en het gedoe dat je op luchthavens moet doorstaan, hebben ook bijgedragen aan langere verblijven, omdat het gebrek aan vliegreizen het minder gemakkelijk maakt om van de ene bestemming naar de andere te springen. In twee weken ‘door Europa reizen’? Nou, dat klinkt niet meer als een goed idee. Daarom kiezen mensen over het algemeen voor een langer verblijf op één locatie of bestemming. Het zorgde ook voor de opkomst van zaken als low travel, d.w.z. “elke verplaatsing die over de grond plaatsvindt – trein, auto, op de fiets of te voet.” “In plaats van reizen met meerdere tussenstops kiezen reizigers ervoor om naar één bestemming te vliegen en vervolgens met een laag tarief verder te reizen.” Tel daarbij op dat reizigers in deze (post)Covid-tijden steeds vaker op zoek gaan naar een manier om te ontspannen en de welverdiende mentale en fysieke rust te krijgen. En dat betekent dat je niet de hele tijd onderweg of in de lucht bent.
Reizen voor meerdere generaties
Eén ding dat we ook hebben gezien, is een toename van het reizen in groepen van meerdere generaties, wat logisch is gezien het feit dat we de afgelopen twee jaar zonder vrienden en familie hebben doorgebracht. Ja, het lijkt erop dat we, als het erop aankomt, eigenlijk meer tijd willen doorbrengen met onze ouders en kinderen. Wie had dat ooit gedacht?
Workcations zijn in opkomst
Iets anders dat een serieuze opleving heeft gekend, zijn de workcations. Ooit beschouwd als een oxymoron, lijkt het tegenwoordig een luxe arrangement waar je graag voor kiest. Nu deze trend steeds populairder wordt, zien we dat steeds meer bedrijven hun werknemers laten werken waar ze willen. Shopify heeft bijvoorbeeld een programma opgezet met de naam Destination90 waarmee werknemers ‘tot 90 dagen per jaar in het buitenland kunnen werken’. Omdat ze de mogelijkheid hebben om vanuit huis (of waar dan ook) te werken, zullen veel professionals de kans grijpen om een nieuw tijdelijk adres te vinden, bij voorkeur ergens met een prettiger klimaat. Ben je het regenachtige lenteweer in Kopenhagen beu? Waarom brengt u uw vakantie niet door in Istrië, in een mooie villa met een nog mooier uitzicht. We zien ook dat een aantal landen visa uitdelen aan digitale nomaden – zoals Bermuda, Estland of Kroatië – die proberen in te spelen op de trend van professionals die ‘van stad naar stad of van land naar land rondhuppelen terwijl ze telewerken’.
Reizigers geven de voorkeur aan duurzaam toerisme
En als klap op de vuurpijl is een van de grotere trends die de lockdowns (en de dreigende klimaatcrisis) teweeg hebben gebracht de vraag naar duurzame reiskeuzes. Na getuige te zijn geweest van recordtemperaturen, ernstige overstromingen en catastrofale hittegolven en branden zijn mensen veel meer afgestemd op de problemen van klimaatverandering en zich meer bewust van de impact die reizen op het milieu heeft. De pandemie heeft ook “de voorkeuren van consumenten verschoven naar groenere opties die hen dichter bij de natuur brengen” en tegen eind 2020 “was het aantal toezeggingen van lokale overheden en bedrijven om een netto nuluitstoot te bereiken in minder dan een jaar tijd grofweg verdubbeld.”
Dus als we zeggen dat reizigers kiezen voor duurzamere reisarrangementen, wat betekent dat dan eigenlijk? Ten eerste kiezen we ervoor om minder te vliegen vanwege ‘overwegingen met betrekking tot de ecologische voetafdruk’ en kiezen we voor treinen. Het betekent ook dat je in het algemeen de hoeveelheid hulpbronnen die je verbruikt tijdens een reis vermindert, dat je in een plaatselijk huis verblijft in plaats van in een groot hotel, dat je winkelt en voedsel eet dat lokaal geproduceerd is. Daarnaast impliceert het ook de twee dingen die we al noemden: reizen naar plaatsen dichter bij huis en een langere reis maken in plaats van een paar kortere gedurende het jaar.
Een nieuwe crisis
Terwijl we de laatste paragrafen van deze blogpost schrijven, ervaren we een geheel nieuwe reeks verwoestende gevolgen als gevolg van de oorlog in Oekraïne. Terwijl we met onuitsprekelijke afgrijzen naar de taferelen uit Oekraïense steden kijken, kunnen we ook de gevolgen die deze gebeurtenissen zullen hebben niet volledig bevatten. Gezien het toenemende aantal oorlogsslachtoffers en het stijgende aantal vluchtelingen zal dit zeker ook gevolgen hebben voor de wereldeconomieën over de hele linie, om nog maar te zwijgen van het effect dat dit zal hebben op de bevolking van Oekraïne (en Rusland). In welke mate zullen de gevolgen van de oorlog door ieders leven sijpelen – dat zullen we helaas gaan ontdekken.
